Gelezen en verwacht in februari en maart

Februari was voor mij een drukke, maar ook een hele leuke en spannende maand. Aan het begin van de maand waren Wendy en ik uitgenodigd voor een bloggersmiddag bij Storytel ter gelegenheid van de lancering van het nieuwe (luister)boek van Eva Monté. Ik ben het boek nu aan het luisteren en tot nu toe is het erg leuk. En de 19e was ik weer in Amsterdam, deze keer voor een interview met Daniel Cole. Dat vond ik echt héél erg spannend, maar het was een ontzettend leuk gesprek.
Daarnaast heb ik ook redelijk wat gelezen, dus tijd weer voor een overzichtje.

Recensie Daniel Cole - Marionet

Net als de rest van de wereld waarschijnlijk kon ik niet wachten om Marionet, de tweede van Daniel Cole, te lezen. De auteur was voor de promotie van het boek een paar dagen in Nederland en namens Vrouwenthrillers kreeg ik de geweldige kans om met hem te spreken in Amsterdam. Daardoor werd ik ook al sneller dan ik had verwacht in staat gesteld het boek te lezen. Gelukkig had ik het  uit en mijn recensie al geschreven voordat ik de man erachter ontmoette, want het is moeilijk om nu nog objectief te zijn. Daniel Cole is een hartstikke enthousiaste, ontwapenende man die een enorme gun factor oproept. Het was echt fantastisch om hem te ontmoeten, een foto te mogen nemen en Marionet door hem van een persoonlijke boodschap te laten voorzien!

Recensie Daphne Deckers - Sterrenstof

Presentatrice en schrijfster Daphne Deckers schreef het essay Sterrenstof voor de Maand van de Spiritualiteit. Deze liep van vrijdag 12 januari tot en met zondag 11 februari 2018. Het is een initiatief van KRO-NCRV en dagblad Trouw, in samenwerking met de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek en Zin Magazine. Dit jaar was het thema “Opnieuw beginnen”.

Op zich heb ik niet zo veel met spiritualiteit, maar met het onderwerp van Daphnes boeken wel. Ik heb zelf twee kinderen, waarvan de jongste zich midden in de puberteit bevindt. In Sterrenstof stipt ze verschillende fases in het opvoeden van kinderen aan, maar ligt de nadruk op het tijdstip wanneer ze de deur uitgaan. Zo ver is het bij mij gelukkig nog niet, het boekje is niettemin een feest van herkenning.

Recensie Maren Stoffels - Escape Room

Meer dan tien maanden heb ik op dit moment gewacht.

En nu staat Het voor me, in levenden lijve.

Ik schud Het de hand.

En Het heeft geen idee wie ik ben.

Ik moet me inhouden om niet te veel naar Het te kijken.

Het is gewoon een speler,

net als die andere drie.

Vier vrienden geven zich op voor een escape room. In dit spel moeten ze binnen zestig minuten zien te ontsnappen uit een kamer. Maar wat gebeurt er als de persoon die hen opsluit helemaal niet van plan is hen te laten gaan?

Eén van de jongeren is het doelwit. Maar wie?