Begin vorig jaar las ik De droogte, het debuut van Jane Harper. Ik was behoorlijk enthousiast en wilde Wildernis daarom graag lezen om te zien of het weer een goed boek zou zijn. Wat ik zo leuk vond aan het eerste boek was dat de auteur er zo goed in geslaagd was om de omgeving een grote rol toe te bedelen zonder te vervallen in lange beschrijvingen. Ik hou niet zo van paginalange omschrijvingen van de omgeving, ik ben meer van de dialogen. En Wildernis klinkt alsof er weer een grote rol is weggelegd voor de natuur. Samen met een intrigerende cover en achterflap is dit een boek dat gelezen moest worden.
De Britse auteur Jane Harper verhuisde op jonge leeftijd naar Australië waar ze lange tijd heeft gewerkt als journaliste. In 2017 schreef ze haar debuut, dat een direct succes werd. De droogte voerde lange tijd de bestsellerlijsten aan, werd aan meerdere landen verkocht en mocht rekenen op belangstelling vanuit de filmindustrie. De droogte was het eerste boek met hoofdpersoon Aaron Falk, een politieagent die als volwassene nog steeds wordt gehinderd door traumatische gebeurtenissen uit zijn jeugd. Deze spelen een grote rol van betekenis in De droogte en aan het personage Falk wordt in Wildernis niet zoveel toegevoegd, waardoor het boek goed zelfstandig te lezen is.
Het bedrijf Bailey/Tennants doet aan teambuilding en dit jaar trekt een groep mannelijke en vrouwelijke medewerkers apart van elkaar een weekend de wildernis in. De mannen bereiken keurig op zondagmiddag de eindstreep; de vrouwen echter arriveren niet alleen uren te laat maar ook met één te weinig. Alice Russel is niet teruggekeerd. Aaron Falk en zijn collega Carmen zijn niet rechtstreeks belast met het onderzoek naar de vermissing, ze zijn echter wel verontrust, aangezien Alice een cruciale rol speelde in een onderzoek naar het bedrijf. Wat heeft zich precies afgespeeld, waar is Alice en heeft haar verdwijning te maken met het onderzoek van Falk en Carmen?
Het boek volgt de verhaallijn vanuit het heden waarin er druk wordt gespeculeerd en gezocht naar Alice. Deze hoofdstukken worden afgewisseld met de belevenissen van de groep vanaf de dag dat ze de wandeltocht aanvangen. Dit is een beproefde manier van vertellen en ook in Wildernis werkt het goed. Stukje bij beetje wordt de sluier opgelicht, de lezer komt steeds dichter bij wat er precies is gebeurd. Dan valt de uiteindelijke ontknoping samen, waardoor zowel de lezer als Falk en Carmen weten wat zich heeft afgespeeld. Gezien de beklemmende sfeer in het boek en lange tijd een plot dat alle kanten op kan, is de ontknoping niet zo knallend als ik had gehoopt. Onverwacht, niet ongeloofwaardig en ook wel passend bij de verhaallijn, maar toch niet erg spectaculair.
Jane Harper heeft een hele fijne manier van schrijven. Het boek leest erg gemakkelijk en ze weet spanning en rustmomenten goed af te wisselen. Net als ze deed in De droogte laat ze in dit boek de omgeving weer een belangrijke rol spelen zonder langdradig te worden. Net genoeg om de lezer een goed beeld te geven van de meedogenloosheid van de natuur voor diegenen die niet weten waar ze mee bezig zijn. De auteur werpt bijna achteloos meerdere mogelijke scenario's op voor de vermissing van Alice en voor de lezer is het bijna onmogelijk om op voorhand te voorspellen welke uiteindelijk de juiste blijkt te zijn. Ook de personages zijn goed genoeg uitgewerkt om een gemêleerde groep te creëren, waarbij onvermijdelijk de ware aard naar boven komt.
Ik kan niet zeggen of Jane Harper erin is geslaagd haar debuut te evenaren, maar een prima opvolger is het zeker geworden. Wildernis is echt een boek waarin je je uren lang kan verliezen en je constant het gevoel hebt dat je graag door wilt lezen. Een boek waar je, ik in ieder geval wel, blij van wordt!Jane Harper - Wildernis (Force of Nature)
366 blz.
uitgeverij AW Bruna
ISBN: 9789400509740
foto: website Jane Harper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten