meta content='De boekenfabriek: Mijn persoonlijke website met recensies en overzichten van spannende en fantasievolle boeken voor jeugd, YA en volwassenen' name='description'/ meta content='recensies, boeken, boekenrecensies' name='keywords'/ meta content='Anneke van Ieperen' name='Author'/> meta content='boekenfabriek@gmail.com' name='Email'/ meta content='all' name='robots'/ meta content='Netherlands' name='country'/ De boekenfabriek: Recensie Emma Cline - De meisjes

maandag 8 augustus 2016

Recensie Emma Cline - De meisjes

Summary Dé roman die iedereen gelezen zou moeten hebben deze zomer. Een echte must read of een opgeklopte hype?
Emma Cline De meisjes

Begin juni startte de leesclub bij Hebban met het buzzboek De meisjes van Emma Cline. Het was een grote leesclub, met 50 deelnemers deze keer. Met dit debuut sleepte de Amerikaanse Emma Cline een miljoenencontract binnen bij Random House. Deze uitgeverij zette het boek groots in de markt met uitspraken als: "Hét grote debuut dat dit jaar in de USA verschijnt". Een hype leek geboren, want het zou dé roman moeten zijn die door iedereen gelezen zou moeten worden deze zomer. Met de sekte van Charles Manson als inspiratiebron kunnen de hoge verwachtingen zo maar uit kunnen komen.

Was dat ook zo?








Emma Cline voert ons mee naar de explosieve zomer van 1969, naar de zinderend hete straten van Marin County, Californië, in het hoofd van een 14-jarig meisje, de verveelde en zwaarmoedige Evie. Ze staat eenzaam tussen twee pasgescheiden ouders, vol van een wanhopige rusteloosheid, maar vindt steun in de toevallige vriendschap met het oudere en intrigerende meisje Suzanne. Verbijsterd dat er eindelijk iemand is die haar ziet staan, komt Evie al snel terecht in een commune waarvan zeer binnenkort de hele wereld de naam zal weten, en wordt ze verleid door diens waanzinnige leider. Sneller dan ze ooit had kunnen vermoeden wordt ze meegezogen in een wereld vol misdaad en geweld.

Dit is wat de achterflap de lezer belooft. Dit wekt de indruk dat De meisjes meer naar een thriller zou neigen dan naar een roman, in ieder geval naar een spannende roman. 

Het verhaal

Evie Boyd is een vrouw van middelbare leeftijd, ongetrouwd en geen kinderen. Ze past op het huis van een vriend die op reis is. Op een nacht verschijnt de zoon van de vriend met zijn vriendinnetje Sasha. Dit kwetsbare meisje doet Evie erg aan zichzelf denken en roept allerlei herinneringen op aan haar eigen tumultueuze pubertijd. De volwassen Evie vormt de rode draad in De meisjes; de tweede verhaallijn is de terugblik van Evie op een gebeurtenis uit haar pubertijd die voor een groot gedeelte haar toekomst heeft bepaald. Als veertienjarige was Evie een eenzaam, onzeker en kwetsbaar meisje. Aan de vooravond van een lange zomer bevindt Evie zich in een moeilijke situatie. Haar gescheiden ouders zijn met zichzelf bezig en vooral afwezig en haar beste, en enige, vriendin heeft haar ingeruild voor een leukere BF. Doelloos en zwaarmoedig brengt Evie haar dagen door, totdat ze op een dag een groepje meisjes tegenkomt. Eén van deze meiden, Suzanne, trekt direct haar aandacht en het duurt niet lang voordat Evie achter haar aan begint te lopen, bedelend om haar aandacht. Suzanne leeft in een commune aangevoerd door de charismatische Russell, die de meisjes voornamelijk inzet voor zijn eigen behoeften.

De sekte

De sekte achtige gemeenschap van Russell vertoont duidelijke overeenkomsten met Charles Manson en zijn Family. Toch ligt de nadruk niet op de sekte zelf, maar op Evie’s gedachtewereld. Het hele verhaal wordt verteld vanuit haar perspectief, maar Evie is ook binnen de groep een buitenstaander; meer een waarnemer dan een deelnemer. Door de waarnemersrol van Evie is het lastig voor de lezer zich te verplaatsen in het charisma van leider Russell, want Evie is niet echt in hem geïnteresseerd en dus komt de lezer nauwelijks iets te weten over hem. En wat de lezer wel te weten komt roept slechts weerzin op. Het is algemeen bekend hoe charismatische sekteleiders hun volgelingen kunnen aanzetten tot de meest onvoorstelbare dingen, maar omdat in De meisjes daar niet op ingezet wordt moet de lezer zelf maar bedenken dat ook Russell’s invloed dermate groot is. Dat maakt de uiteindelijke ontsporing niet echt invoelbaar voor de lezer.

Schrijfstijl

De titel is niet voor niets De meisjes, de focus ligt op Evie en haar vrouwelijke medebewoners in de commune. Deze personages zijn, met een hoofdrol voor Suzanne, hoe ze door Evie worden gezien. Wat Suzanne werkelijk voelt of denkt zal altijd onduidelijk blijven, als lezer ken je alleen de gedachtes van de veertienjarige Evie en de reflecties van de volwassen Evie in het heden. Gevoelens, gedachtes en overpeinzingen zijn weliswaar in een mooie stijl gevat, maar bezorgen het verhaal ook de nodige vertraging. De meisjes is meer een coming of age verhaal, waarin de positie van kwetsbare individuen, en meer specifiek die van Evie, wordt uitgewerkt.

Terechte hype?

Wat mij betreft is De meisjes geen slecht boek geworden, maar ook niet gedenkwaardig. Voor mij blijft de vraag toch waarom de auteur het nodig vond dit verhaal te schrijven in deze setting. Het was niet de sekte op zich, of leider Russell die invloed uitoefenden op Evie. Dat was Suzanne en de behoefte van Evie om gezien en geaccepteerd te worden door dit oudere meisje. Wanneer de sekte uiteindelijk uit de bocht vliegt is Evie daar niet bij. De lezer zal dus nooit weten wat er gebeurd had kunnen zijn met haar, een vraag die de volwassenen Evie een leven lang zal blijven achtervolgen. Het lokkertje van de Charles Manson sekte als inspiratiebron is niet terecht; de lezer die spanning verwacht komt bedrogen uit, want er is geen spanning te vinden in De meisjes.
Dus, een terechte hype? Wat mij betreft niet.

Emma Cline: De meisjes (The Girls)
uitgeverij Lebowski
304 blz.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten