Recensie Jane Harper - De droogte

Summary Thrillersensatie of niet?

Al twee jaar teistert droogte het plattelandsstadje Kiewarra. Het land verdort, het vee sterft. Men is de wanhoop nabij. De spanning wordt ondraaglijk als drie leden van een gezin dood worden aangetroffen. Luke Hadlers zelfmoord – nadat hij zijn vrouw en zesjarige zoontje van het leven beroofde – laat iedereen verbijsterd achter. Aaron Falk keert terug naar het stadje waar hij opgroeide om de begrafenis van zijn vroegere beste vriend bij te wonen. Hij raakt daar tegen wil en dank betrokken bij het onderzoek naar de dramatische zaak. Als de vragen zich beginnen op te stapelen en het wantrouwen groeit, wordt Falk gedwongen de gemeenschap onder ogen te komen die hem twintig jaar geleden heeft verstoten.

Voor Vrouwenthrillers las ik het debuut van Jane Harper, een boek dat flink is gepromoot en een sensatie wordt genoemd. Benieuwd of alle lof ook terecht is heb ik De droogte gelezen.




Jane Harper is Engels van oorsprong, maar emigreerde als kind naar Australië. De droogte, haar debuut, voert daar de bestsellerlijst aan, is inmiddels aan 22 landen verkocht en er is ook al sprake van een verfilming. Is De droogte werkelijk een thrillersensatie of toch meer een hype?

Het Australische dorpje Kiewarra wordt al jarenlang geteisterd door droogte. De meeste inwoners leven van het land en verkeren in zwaar weer. Het is moeilijk het hoofd boven water te houden en het lijkt erop alsof Luke Hadler de druk niet langer aankon wanneer op een dag de lichamen aangetroffen worden van Luke, zijn vrouw en zijn zoontje. Ex-dorpsgenoot en jeugdvriend van Luke, politieagent Aaron Falk, komt naar de begrafenis. Wanneer de ouders van Luke een beroep op hem doen besluit hij een paar dagen te blijven in het dorp dat hij jaren geleden door een mysterieus ongeval heeft moeten ontvluchten. Al snel ontstaan er bij Aaron twijfels over de toedracht van de gebeurtenissen. Samen met de plaatselijke rechercheur duikt hij wat dieper in de zaak en ontdekt dat de dingen niet helemaal zijn zoals ze lijken. Om de waarheid boven tafel te krijgen wordt Aaron gedwongen de strijd aan te gaan met zijn verleden en zijn herinneringen.

Het is Jane Harper wel gelukt om de sfeer van het slaperige, door droogte geplaagde Kiewarra over te brengen, ondanks dat deze droogte meer de kapstok is waar het verhaal aan is opgehangen. Wanneer Aaron door het stadje dwaalt en de plekken uit zijn jeugd opzoekt realiseert hij zich pas echt wat jarenlang zonder regen doet met het land en de mensen die er wonen.

“Hoe had hij ooit kunnen denken dat er nog steeds water door dit boerenland stroomde terwijl de dieren dood in het veld lagen?”

Wat opvalt aan De droogte is de manier waarop het verhaal wordt verteld. Naar aanleiding van de herinneringen van Aaron springt het heden steeds terug naar het verleden. Stukje bij beetje komt de lezer meer te weten over de vermeende zelfmoorden, maar ook over het ongeval dat Aaron en zijn vader destijds de stad uitgejaagd heeft. De flashbacks geven gedoseerde informatie prijs waardoor het steeds perfect aansluit bij het heden en er dus niets te vroeg wordt weggegeven. Jane Harper heeft deze vertelwijze op een hele goede manier toegepast, waardoor het boek heerlijk leest en de lezer getriggerd blijft.

Niet alleen Kiewarra komt tot leven, ook de personages zijn goed uitgewerkt door de auteur. Vooral Falk is goed neergezet en spreekt als hoofdpersoon al snel tot de verbeelding. Geplaagd door de gebeurtenissen van destijds waarvoor hij zelfs nu nog met de nek wordt aangekeken keert hij het stadje en zijn inwoners niet de rug toe. Hij ontdekt zelfs dat niet alle herinneringen pijnlijk zijn. Jane Harper is inmiddels met haar tweede thriller bezig en ook daar zal Aaron Falk zijn opwachting maken.

De droogte is een fijn boek, het leest snel en prettig door de intrigerende vertelwijze en interessante personages. Ondanks dat er meerdere mysteries ontrafeld moeten worden is het niet een erg spannend boek. Helemaal in lijn met het ingeslapen Kiewarra is ook het verteltempo laag. Het gaat mij dus iets te ver om De droogte als thrillersensatie te bestempelen, maar een goed boek is het zeker wel geworden.