Summary
Nerve is een ware thrillseeker
Jaren geleden las ik Lef
van de Amerikaanse Jeanne Ryan en ik vond het destijds een geweldig goed boek. Op
dit moment staat het boek weer in de belangstelling dankzij de film Nerve die nu in de Nederlandse bioscopen
draait. Unieboek|Het Spectrum stelde mij in de gelegenheid voor een reread en
om dit compleet te maken ben ik ook de film maar gaan bekijken. Tijd om mijn lees- en kijkervaring eens op
papier te zetten.
Vey is een ietwat verlegen tiener die voortdurend in de
schaduw staat van haar beste vriendin Sydney. Zij is mooi, populair en een
durfal, terwijl Vey zichzelf liever opstelt in de coulissen. Nerve is een
online game, een soort van truth or dare
spel waarbij alles draait om het verleggen van grenzen. Jongeren kunnen aan het
spel meedoen als een Speler of een Kijker. Spelers krijgen bizarre opdrachten
van de Kijkers die ze moeten uitvoeren om geweldige prijzen te kunnen winnen.
Zolang er Kijkers zijn die de opdrachten filmen en uploaden worden alle
opdrachten live uitgezonden. Het spel roept verschillende emoties op bij Vey en
haar vrienden. Sommige opdrachten, vooral in de finale, lijken wel erg
gevaarlijk en kunnen toch onmogelijk helemaal echt zijn? Wanneer Vey Sydney in
de armen ziet van de jongen waar ze al een tijdje verliefd op is knapt er iets
en ze besluit in een emotioneel moment zich in te schrijven als Speler. De
eerste opdracht is gênant, maar ongevaarlijk en ze wint er een mooie prijs mee.
Eigenlijk wil ze er daarna mee stoppen, maar de verleiding van de volgende
prijs is groot en wanneer ze gekoppeld wordt aan de knappe Ian besluit ze er
toch voor te gaan. Vey’s leven raakt vanaf dat moment in een stroomversnelling
en ze lijkt niet meer te kunnen stoppen. Totdat ze, samen met Ian, de finale
bereikt, en de opdrachten dus wel echt gevaarlijk worden. Maar dan is er
inmiddels al geen weg meer terug en zal Vey moeten vechten voor haar leven.
Nerve is een fast paced boek, wanneer Vey eenmaal
begonnen is als Speler raast het boek door tot het einde. Er is voor Vey en Ian
geen rustmoment meer te vinden en voor de lezer ook niet. De ene opdracht volgt
op de andere en de ene is nog meer bizar dan de vorige. Hier zit dan ook direct
het grote verschil tussen het boek en de film. Behalve het concept van de game
Nerve en de hoofdpersonen hebben het boek en de film niets meer met elkaar
gemeen. Voor de film zijn alle opdrachten die Vey en Ian uitvoeren veranderd,
waarschijnlijk om ze visueel veel spannender te kunnen maken. Ook de finale
opdracht en de conclusie verschillen van elkaar. Zowel het boek als de film
laat onbeantwoorde vragen achter. Wie zitten er nu achter het spel? Hoe kunnen
de Kijkers precies bepalen welke opdrachten moeten worden uitgevoerd? En hoe
kan een spel als Nerve dat zo’n sensatie is zo weinig aandacht trekken van de
autoriteiten?
Toch is Nerve, ook
na de tweede keer lezen, een super spannend boek. Zo één die je op het puntje
van je stoel laat zitten en dat je gewoon in 1x moet uitlezen. De film is zelfs
nog een graadje erger, daar zijn de opdrachten soms zo eng dat ik –als volwassene
notabene- echt niet durfde te kijken.
Snelheid is niet mijn ding en van hoogtes
houd ik al helemaal niet, dus de scènes met de motor, de kraan en de ladder
waren voor mij bijna niet te doen. In de film blijven Vey en Ian vrij
oppervlakkig, gewoon twee jongeren die verstrikt raken in een vreemd en
gevaarlijk spel. In het boek krijgt Vey wel wat meer inhoud, als lezer begrijp
je wel waarom ze zo ver gaat. Ze is eigenlijk een heel braaf meisje, iemand die
de mensen om zich heen graag blij en tevreden wil houden. Nerve geeft haar de
kans om uit te breken en vooral haar vrienden te laten zien dat ze meer is dan
een muurbloempje. Daarnaast lijkt Nerve iedere keer weer precies te weten wat
ze graag wil en wat ze denkt nodig te hebben.
“Ja, de prijs voor de
finale betekent ontzettend veel voor me. Ik ga winnen voor mijn ouders. Voor
mijn beste vriendin. En voor mezelf”.
Vey blijkt zoveel sterker te zijn dan ze zelf, en iedereen in
haar omgeving, denkt. Nerve is een spel dat op zijn beurt weer een spel speelt
met de deelnemers. Vey weet al snel niet meer wie ze nog kan vertrouwen en
welke onschuldige voorbijganger misschien niet ook onderdeel uitmaakt van het
spel. Zelfs Ian lijkt niet helemaal te zijn wie hij zegt dat hij is. Vey kan
alleen op haar eigen kracht en overtuigingen vertrouwen en dit blijkt
uiteindelijk de –enige- juiste keuze te zijn.
Het lezen van Nerve
is als het stappen in een achtbaan, je kunt niet anders dan doorlezen want
tussendoor uitstappen is onmogelijk!
Met dank aan Unieboek|Het Spectrum voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.
Jeanne Ryan
Nerve
uitgeverij Unieboek|Het Spectrum
220 blz.
2016
Heruitgave van Lef
2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten