Recensie Vivian Vande Velde - 23 minuten

Summary Ongecompliceerd spannend boek dat leest als een film.

Vivian Vande Velde is een Amerikaanse auteur die echt al tientallen boeken voor kinderen en jongvolwassen heeft geschreven. En toch is 23 minuten pas het eerste boek dat in het Nederlands is vertaald. Het boek heeft een interessant thema, het trok mij in ieder geval direct aan. Hoofdpersoon Zoe is in staat om de wereld om zich heen te bevriezen om vervolgens precies 23 minuten terug te gaan in de tijd. Handig om vervelende of gênante gebeurtenissen even over te doen. Of levensgevaarlijke, zoals een bankoverval met dodelijke afloop. En maar goed dat Zoe één en dezelfde situatie wel tien keer overnieuw kan doen, want het is lang niet gemakkelijk om de loop van gebeurtenissen daadwerkelijk te veranderen.





De 15-jarige, ietwat excentrieke Zoe heeft een bijzondere gave: ze kan terug reizen in de tijd. Ze kan de klok precies 23 minuten terugzetten en wanneer ze binnen dit tijdsbestek blijft kan ze eenzelfde situatie tien keer opnieuw beleven. Zoe ontdekte haar talent bij toeval al op jonge leeftijd en is er mee gestopt andere mensen er over te vertellen. Uiteindelijk heeft haar dit alleen maar een plekje in het kindertehuis opgeleverd en een dossier zo dik als haar arm. De lezer zou zich af kunnen vragen wat voor zin het heeft om een gebeurtenis zo vaak over te kunnen doen, maar Zoe weet inmiddels uit ervaring dat 23 minuten eigenlijk te kort is om iets te kunnen veranderen wanneer de dingen verkeerd gaan. Zoals in de bank waar Zoe alleen maar naar binnen is gegaan om te schuilen voor de regen. Even later komt er een man binnen die de bank wil beroven en een dodelijk slachtoffer maakt. Zoe gaat 23 minuten terug in de tijd en probeert de loop van de gebeurtenissen te veranderen, maar er vallen nog meer slachtoffers waardoor ze genoodzaakt is nogmaals terug te gaan. Het lukt Zoe maar niet om te voorkomen dat er slachtoffers vallen en voordat ze het weet is ze bijna door al haar pogingen heen en begint de tijd letterlijk te dringen.

Er zijn al veel boeken verschenen over het kunnen reizen door de tijd, maar de Amerikaanse Vivian VandeVelde geeft er in 23 minuten een originele draai aan. Het tijdreizen van Zoe is erg beperkt, precies 23 minuten en deze timeloop kan niet eindeloos herhaald worden. Waarom dit zo is en hoe Zoe aan deze gave is gekomen wordt niet echt verder uitgelegd in het boek, de lezer zal het als gegeven moeten aannemen. Het boek is niet erg dik, dus veel ruimte is er ook niet om dieper in te gaan op zaken. Dit geldt ook voor hoofdpersonen Zoe en Daniel, de man die ze keer op keer probeert te redden. Hoewel Zoe wel het een en ander leert over zichzelf door de sprongen in de tijd blijft ze wat oppervlakkig.

Doordat Zoe steeds een andere afloop van de bankoverval probeert te forceren zit er veel herhaling in het verhaal. Toch wordt dit geen enkele keer saai, omdat Zoe bij elke poging iets anders probeert om de overval te voorkomen. Ze wordt hierbij steeds creatiever en realiseert zich al snel dat ze het niet alleen af kan. Met elke poging wordt de spanning verder opgebouwd omdat je als lezer steeds weer midden in de actie valt. En wanneer de tijd dan toch echt begint te dringen stopt VandeVelde een akelige wending in het verhaal en wordt de lezer meegenomen naar een spannende finale.

Dus wanneer je een keer een middagje over hebt en zin hebt in een ongecompliceerd spannend boek dat leest als een actiefilm, dan is 23 minuten een prima keus. Ik heb het in ieder geval prima naar mijn zin gehad met dit boek.

Vivian Vande Velde: 23 minuten (23 minutes)
208 blz.
Uitgeverij LS Amsterdam

Ik las 23 minuten voor Vrouwenthrillers