Recensie Francesca Haig - Vuurpreek

Summary Interessante thematiek, maar erg traag geschreven.

Vuurpreek is het debuut van de Australische Francesca Haig en tegelijkertijd het eerste deel in een trilogie. Ze woont in Londen en heeft al veel poëzie geschreven. Begin september verschijnt het tweede deel in The Fire Sermon trilogie, Hemelvuur. Vuurpreek verscheen vorig jaar en het laatste deel zal volgend jaar uitgebracht worden.

In Vuurpreek wordt een post- apocalyptische wereld beschreven waar een explosie het leven voorgoed heeft veranderd. Het is al honderden jaren geleden, maar de gevolgen van de vrijgekomen straling destijds zijn nog steeds zichtbaar. Er worden alleen maar tweelingen geboren, altijd een jongen en een meisje. En altijd is één van de twee kinderen perfect en de andere heeft een beperking, meestal lichamelijk. Zodra de beperking duidelijk is wordt het betreffende kind weggestuurd, waar ze veelal terecht komen in de zogenaamde Omega kampen.



De Alfa’s regeren en de Omega’s zijn alleen maar een slechte herinnering aan de tijd Ervoor. De Omega’s lijken hun lot redelijk gemakkelijk te accepteren, want ze hebben namelijk één sterke troef in handen. De Raadsleden zullen uiteindelijk voor hen zorgen, want wanneer één helft van de tweeling sterft, sterft de ander ook. Cassandra en Zach zijn ook zo’n tweeling, alleen vertonen ze allebei geen duidelijke afwijking. Ze blijven ongewoon lang bij elkaar en pas op hun dertiende kan Cass niet langer verbergen dat ze een Ziener is. Ze heeft zo lang ze zich kan herinneren al visioenen over de explosie, maar ook van de, soms zeer nabije, toekomst. Geen lichamelijke beperking dus, maar wel degelijk een Omega. Cass vertrekt naar een Omega kamp waar ze een relatief rustig leven leidt totdat ze op een dag gevangen wordt genomen door Raadsoldaten en jarenlang wordt opgesloten in een Bewaringskamer. Ze wordt veelvuldig bezocht door de Biechtmoeder, ook een Ziener, die zich heeft weten aan te sluiten bij de Alfa’s en nauw samenwerkt met Cass' broer Zach. Ze willen van Cass weten waar de locatie is van het verzetsbolwerk van de Omega’s. Uiteindelijk weet Cass te ontsnappen en redt een andere gevangene. Een jongen van haar leeftijd die ze Kip noemt omdat hij zich niets van zijn verleden kan herinneren. Op de vlucht en opgejaagd door de Biechtmoeder heeft Cass maar één doel en dat is het Eiland bereiken, waar ze zich hoopt aan te kunnen sluiten bij het verzet.

Hoe het precies zover heeft kunnen komen wordt niet uitgebreid beschreven in Vuurpreek, maar laat zich wel raden. De mensheid heeft met haar machines en Elektriek, explosie en straling de wereld letterlijk opgeblazen. De Alfa’s en Omega’s hebben in ieder geval hun angst voor de wereld van vóór de explosie met elkaar gemeen. De Alfa’s voelen zich superieur en krijgen ook alle kansen, terwijl de Omega’s alleen maar angst oproepen en weggestopt moeten worden. Cass is in alle opzichten anders dan de rest. Het feit dat zij en Zach zo lang bij elkaar zijn gebleven heeft hen allebei gevormd. Zach heeft zijn diepgewortelde angst om achter te blijven om weten te buigen tot een positie als Raadslid waar hij veel macht en invloed heeft. Zijn verleden heeft zijn plannen voor de toekomst bepaald, zonder Omega’s en vooral zonder angst. Cass is door ditzelfde verleden gevormd, maar haar wens is een toekomst waarin Alfa’s en Omega’s naast elkaar kunnen leven, zonder angst of onderdrukking.
Het meest interessante punt in Vuurpreek is dat beide tweelinghelften letterlijk niet zonder elkaar kunnen bestaan. Dit gegeven voegt een hele aparte dynamiek toe aan het verhaal. Hoezeer de Omega’s ook worden gehaat, ze kunnen niet zonder meer uitgeroeid worden. En Cass is de enige die dit ook echt zo beleeft, voor haar betekent elke dode Omega ook een dode Alfa en andersom. Ondanks dat haar relatie met Zach niet goed is en hij haar verafschuwt, voelt zij een sterke band met hem omdat hij haar tweelingbroer is. Waar Zach voorgoed wil scheiden, wil Cass juist verenigen.

Ondanks de interessante plot is Vuurpreek een redelijk taai boek in het begin. Het duurt tot aan Cass’ ontsnapping voordat er eindelijk een beetje vaart komt in het verhaal. Tot die tijd wordt de lezer voornamelijk ondergedompeld in de gedachten en gevoelens van Cass, die eigenlijk steeds op hetzelfde neerkomen. Wanneer ze samen met Kip ontsnapt en op de vlucht slaat wordt het wat boeiender, maar nog steeds zijn er weinig personages om kleur te geven aan de gebeurtenissen. Gelukkig maakt de laatste helft van het boek een hoop goed; gebeurtenissen volgen elkaar sneller op, meer personen gaan een rol van belang spelen en de lezer staat ook nog een paar verrassingen te wachten. De schrijfstijl van Francesca Haig vind ik soms ook wat lastig. Zeker in het begin is het heel beschrijvend met weinig dialoog en dat komt het tempo niet ten goede. Haar woordkeus is ook niet overal raak, ze laat Cass vaak woorden gebruiken die jongeren wel begrijpen, maar waarschijnlijk zelf niet zo snel zullen gebruiken. En dat maakt dat Cass ouder over komt dan dat ze in het verhaal is.

Mijn conclusie is dan ook dat Vuurpreek misschien niet volmaakt is, maar wel uitgaat van een erg interessant thema. Ik ben toch wel erg nieuwsgierig naar het tweede deel. Wanneer Francesca Haig het verteltempo van het laatste gedeelte van Vuurpreek weet door te trekken naar Hemelvuur kan het nog wel eens een hele leuke leeservaring worden.