Recensie Pam Smy - Thornhill

Summary Mijn laatste recensie van dit jaar, een apart jeugdboek.

Thornhill van de Britse illustrator Pam Smy is mijn laatste recensie voor dit jaar. Volgende week is het lijstjes-tijd en dan begint er alweer een nieuw leesjaar. Thornhill is een wat spooky verhaal dat zich afspeelt in twee verschillende decennia. Het is een boek voor de jeugd, maar dan niet voor de al te jonge lezers. Mijn collega Patricia gaf me het boek met de mededeling dat ik dit boek even moest lezen, het paste vast wel tussendoor. En dat was ook zo, omdat Thornhill een geschreven verhaal en een graphic novel in één is en daardoor dus erg snel leest.








Thornhill is een weeshuis voor meisjes dat in de jaren 80 werd gesloten, na, zo blijkt, een tragedie dat zich daar heeft afgespeeld. Ella is een 13-jarig meisje en is samen met haar vader verhuisd naar een nieuwe woning. Haar slaapkamer kijkt uit op een vervallen en donker leegstaand pand, het weeshuis Thornhill dat al jaren gesloten is. Op een dag ziet ze een meisje in de tuin en ze besluit haar te volgen. Langzamerhand komt ze meer te weten over Mary, één van de laatste bewoners van het weeshuis.

Het geschreven verhaal in het boek is het dagboek van Mary. Zij is één van de meest eenzame kinderen die ik ooit ben tegengekomen in een boek. Ze is wees, worstelt met selectief mutisme en ze wordt door de andere meisjes in het weeshuis en op school echt ontzettend gepest. Aangezien ze nauwelijks praat is het onmogelijk voor haar om iemand in vertrouwen te nemen. De enige persoon die hier voor in aanmerking zou kunnen komen is Kathleen, de huishoudelijke hulp. Zij accepteert het feit dat Mary niet praat en ondersteunt haar door Mary lekkere dingen toe te stoppen wanneer ze bezig is met haar hobby, poppen maken. De eenzaamheid van Mary is zo alomvattend dat het pijn doet om het te lezen.

"Geen familie hebben is al erg, maar dan ook nog helemaal geen vrienden... Is dat echt mijn schuld? Dat moet wel. Zelfs de verzorgster die voor de zorg hier betaald wordt, zal het een zorg zijn".

Mary's dagboek wordt afgewisseld met het geïllustreerde verhaal van Ella, het meisje dat tegenover het oude weeshuis is komen wonen. Zij is ook eenzaam, zonder moeder en met een vader die altijd aan het werk is. Ze volgt het meisje dat ze ziet in de tuin en vindt kleine stukjes van het leven dat Mary heeft geleid in Thornhill. Het verschil tussen het dagboek en de tekeningen is groot. De gevoelens van Mary zijn overduidelijk en ook de dingen die haar overkomen zijn, doordat ze dit allemaal in haar dagboek heeft opgeschreven. Wat Ella voelt is minder duidelijk, de lezer moet zelf de puzzel leggen aan de hand van de afbeeldingen. Het dagboek en de zwart wit illustraties vullen elkaar wel mooi aan, allebei ademen ze een duistere en grimmige sfeer uit. Dit gevoel wordt versterkt door de diepzwarte bladzijden die beide verhaalvormen van elkaar scheiden.

















De illustraties in het boek hebben vaak eenzelfde opbouw:
De eerste afbeelding is een overview en elke volgende afbeelding zoomt in op een belangrijk aspect van de tekening. Ondanks dat ik elke keer de tekeningen goed bekeek (dacht ik) bleek ik toch iets gemist te hebben. De tekeningen zijn niet heel erg gedetailleerd, blijkbaar staat er toch meer op dan je denkt en is het leuk om af en toe terug te bladeren.

Ik vond Thornhill een apart boek en niet alleen door de bijzondere opzet. Het is een triest verhaal, ontroerend, grimmig en een tikkeltje bovennatuurlijk. De ontknoping is op zijn zachtst gezegd nogal onverwacht en zet de lezer aan het denken.

Pam Smy - Thornhill (Thornhill)
532 blz.
Uitgeverij Ploegsma
ISBN: 9789021677736