Summary
Ondanks de titel en de cover is Het dodenhuis van Sarah Pinborough geen echte thriller. Wat ik er dan wel van vond is te lezen in mijn recensie van het boek.
Na 13 Minuten is Het dodenhuis de tweede YA roman van Sarah Pinborough dat in het Nederlands is vertaald. De titel en de achterflap doen vermoeden (althans bij mij) dat het weer gaat om een YA thriller. Zelfs de cover wekt deze illusie, Het dodenhuis is echter van alles, maar geen thriller. Ik denk dat het maar gelukkig is dat ik dit niet echt doorhad voordat ik begon te lezen, anders was ik er misschien niet eens in begonnen. En dan zou ik dus iets gemist hebben.
Ik dank uitgeverij Unieboek|Het Spectrum/Best of YA voor het toesturen van een exemplaar!
Het verhaal dat wordt verteld in Het dodenhuis kan zich afspelen in de nabije toekomst, maar dit is niet echt van belang. De lezer weet dat blijkbaar iets in het verleden de mensheid heeft getroffen waardoor sommige mensen Defect zijn. Het is een ziekte dat aangetoond kan worden in het bloed, niet erfelijk is en alleen kinderen treft onder de 18 jaar. Deze kinderen worden bij hun familie vandaan gehaald en in quarantaine gezet op een verder onbewoond eiland. Ze worden daar opgevangen door stoïcijnse verpleegsters onder leiding van de angstaanjagende Moeder en onverschillige leraren. Niemand kan voorspellen wanneer de ziekte zich zal openbaren en bij ieder kind zijn de symptomen net weer anders. Geen enkel kind verlaat het dodenhuis, ze zijn daar bij elkaar gebracht om te sterven. Er is blijkbaar geen genezing en voor zover de lezer weet wordt daar ook niet naar gezocht omdat het aantal Defecten in de samenleving al jaren aan het afnemen is.
Hoofdpersoon Toby is een van deze jongeren. Tot voor kort leidde hij een gewoon leven waarin zijn grootste zorg was of hij geen modderfiguur zou slaan bij Julie McKendrick, het meisje waar hij een oogje op had. Na de verplichte bloedtest wachtte hem bij thuiskomst een bestelbus waar hij zonder afscheid te mogen nemen naar het eiland werd gebracht. Toby is een Defect en weet vanaf dat moment dat hij zal sterven in het Sanatorium op de bovenste verdieping van het dodenhuis. Ondanks dat Toby de onofficiële leider is van zijn slaapzaal en hij zich min of meer verantwoordelijk voelt voor de jongere kinderen is hij erg op zichzelf. Hij slaapt overdag en zwerft ’s nachts door het huis waar hij geniet van de rust en de eenzaamheid. De komst van de nieuwe kinderen Tom en Clara gooit Toby’s ritme overhoop, want Clara blijkt ook graag rond te struinen in de nacht. In eerste instantie probeert Toby haar af te schrikken met lomp gedrag, maar dat werkt niet bij Clara. In plaats van het ongelukkige half leven te leiden zoals alle kinderen in het huis, kiest zij ervoor te genieten van elk moment dat er nog is. Langzaam brengt haar houding een verandering met zich mee, er wordt weer gelachen en de kinderen stellen zich meer open voor elkaar.
"Het leven voordat ik Clara leerde kennen lijkt net een droom. Voordat Clara er was, lijkt alles grijs. Het verleden is grijs, en de toekomst is duister, maar op dit moment is alles helder en vol kleur".
Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Toby afgewisseld met cursieve stukken die vertellen over recente gebeurtenissen uit zijn leven voordat dit tot stilstand kwam in het huis. In het begin was ik constant op zoek naar uitleg en verklaringen rond het ontstaan van de ziekte, wat het nou precies inhield en wat voor effect dit op de wereld had. Het irriteerde me dan ook dat de auteur dit achterwege laat, totdat ik besefte dat het verhaal eigenlijk geen verklaring nodig heeft. Het Defect fungeert slechts als gemeenschappelijke factor voor de kinderen in het dodenhuis. Het echte verhaal gaat over hen, over de dreiging en angst waar ze onder lijden. Over het verdriet dat ze delen over het gemis van hun ouders en familie. En over de kwaliteit van het leven in het nu en de acceptatie van datgene dat ze niet kunnen veranderen. Pinborough heeft wel een interessante twist ingezet die voor sommigen alles verandert, maar dat uiteindelijk zorgt voor weloverwogen keuzes. Dat het leven voor deze kinderen veel te snel eindigt is een feit en daar kunnen ze niets aan veranderen. Hoe ze de tijd die hen nog rest besteden, welke keuzes ze maken en de ontdekking wat voor persoon ze willen zijn, daar hebben ze wel invloed op. En dit levert een emotioneel, diepgaand en prachtig geschreven verhaal op.
Het dodenhuis van Sarah Pinborough is een emotioneel beladen YA roman vol levensechte personages die je letterlijk tot aan het hartverscheurende einde aan het boek gebonden houden.
foto: @website auteur
Sarah Pinborough - Het dodenhuis (The Death House)
269 blz.
uitgeverij Unieboek|Het Spectrum, Best of YA
ISBN: 9789000361670
Geen opmerkingen:
Een reactie posten