Recensie: Blogtour Zwarte vijvers - Amina Laffet

Summary Voor mijn eerste Hamley blogtour las ik het debuut Zwarte vijvers van Amina Laffet

 

Amina Laffet

Zwarte vijvers

ISBN 9789463967419
329 blz.
2020 © Hamley Books

'Ze waren de belichaming van Blue, Blanc en Belge, ware het niet dat ze opgegroeid waren tussen Bruin, Bang en Boeven'.

In het jaar 2032 loopt het geweld dat gepleegd wordt tegen hulpverleningsmedewerkers de spuigaten uit. De politiek voelt zich genoodzaakt in te grijpen met een speciale wet die het mogelijk moet maken om sommige wijken in een stad uit te sluiten van hulp. Het zogenaamde Artikel 94 staat op het punt ter goedkeuring voorgelegd te worden aan de Senaat. Wanneer de wet wordt aangenomen zal de wijk Zwarte vijvers in de stad Dombergen aangemerkt worden als een no-gozone. Op deze dag besluiten zowel voor- als tegenstanders luidruchtig te demonstreren. Ondertussen gaat ook het gewone leven door en besluit de 13-jarige Rashad wat te gaan basketballen met zijn vrienden. Zij gebruiken hiervoor een speciaal plein dat officieus bekend staat als neutraal terrein waar bendeleden en ronselaars zich niet laten zien. Dan klinkt er een schot en zit Zwarte vijvers dringend verlegen om een ambulance. De vraag is echter of het gaat lukken de wijk te bereiken voordat Artikel 94 wordt goedgekeurd. 

Zwarte vijvers speelt zich af in onze nabije toekomst, maar dit dient slechts om een podium te bieden aan diverse maatschappelijke problemen van nu. We zien dat er steeds meer geweld wordt gepleegd naar ambulancemedewerkers, politieagenten en brandweerlieden. De roep om zogenaamde maatregelen wordt steeds groter. In dit boek werkt de auteur een mogelijk scenario uit waarmee ze direct laat zien wat de keerzijdes zijn van een besluit als Artikel 94. 

 “Artikel 94 was alles wat ze verafschuwde; discriminatie legaliseren, bepaalde bevolkingsgroepen marginaliseren en dat onder het mom van burgerzin”. 

Vanuit verschillende perspectieven worden de rampzalige gebeurtenissen gevolgd die zich afspelen binnen één enkele dag. Rashad vormt de spil in het verhaal, waaromheen alle personages een rol van betekenis gaan spelen. Hoewel de auteur niet echt de diepte ingaat, laat ze met haar verschillende hoofdrolspelers wel een grote mate van diversiteit zien. Elk hoofdstuk wordt voorafgegaan door een pagina met een alinea cursieve tekst. Daarin lezen we een mening, een gevoel of een gedachte van de persoon die centraal staat in het volgende hoofdstuk. Op die manier krijgt de lezer steeds een kleine inkijk in de leefwereld van de betreffende persoon. Het lukt de auteur daardoor goed om verschillende standpunten te laten zien. Van de wat oudere agent die niet veel voelt voor al dat “nieuwerwetse” tot en met de ambulancebroeder die niemand voor het hoofd wil stoten, maar eigenlijk niet goed weet hoe ze dit voor elkaar moet krijgen in deze tijd. 

De manier van schrijven van Amina Laffet is soepel en van deze tijd met realistische dialogen. Gedurende het verhaal krijgen de personages steeds meer vlees op de botten en het is haar ook gelukt om het einde zowel hartverscheurend als hartverwarmend te laten zijn. 

“Bepaalde groepen achterstellen is nooit het antwoord. Dit zal alleen leiden tot meer isolatie, wat op zijn beurt een gevoel van machteloosheid teweeg zal brengen met meer agressie tot gevolg.”

In onze huidige maatschappij is het meer dan ooit van belang dat we met elkaar in gesprek blijven. Amina Laffet heeft met Zwarte vijvers een maatschappijkritisch debuut geschreven dat voldoende aanknopingspunten biedt om juist dat te doen.

foto auteur © hamleybooks

Met dank aan de uitgeverij voor het beschikbaar stellen van een leesexemplaar voor de blogtour.